… By biel opłatka ludzkie waśnie pogodziła,
a w sercu znów zamieszkał Ten „co w żłobie leży”.
Chwila jedna, przy Tobie nikną odległości,
co szare – zmienia się w odświętne, tajemnicze.
Daj nam więc dni takich, spragnionych miłości,
niech świat przy żłobku Twoim odmienia oblicze.
